Ik denk dat we als mensen allemaal te maken krijgen met tegenslagen en met moeilijkheden onderweg en dat de één daarin, mentaal gezien, veerkrachtiger is dan de ander. Soms zijn er momenten in het leven, kort of lang, waarin we mentaal even niet veerkrachtig zijn. Dat heeft effect op je hele leven, zowel mentaal als fysiek. Het heeft ook effect op de mensen om je heen, zoals op vrienden en familie. Als opvoeder heeft je mentale gezondheid bijvoorbeeld effect op je kinderen en als kind óók op de ouders. Ik ben van mening dat we als mensen elkaar daarin moeten steunen en elkaar kracht moeten geven.
We willen vooral de veerkracht van de Amsterdammer versterken waar nodig. De wachtlijsten binnen de GGZ zijn nu al lang, maar we weten dat we over een aantal jaar met nóg meer druk op de zorg te maken gaan krijgen. Hierdoor zullen mensen zonder hulp komen te zitten en gaan die het nog zwaarder krijgen. Dat willen we voorkomen op twee niveaus. Aan de ene kant willen we dat zorg toegankelijk blijft voor kwetsbare mensen die het echt nodig hebben. Tegelijkertijd willen we mensen met lichtere verschijnselen ook de mogelijkheden geven om laagdrempelig hulp te krijgen voordat het erger wordt. Zo maken we een beweging naar de voorkant om de druk op de zorg preventief te verlichten en Amsterdammers eerder en laagdrempelig te ondersteunen.
Mentale gezondheid gaat over verschillende domeinen heen. Op het moment dat het bijvoorbeeld in het financiële levensdomein bij iemand gaat knellen, dan doet dat wat met hun mentale gezondheid. Als we dan hulp in gaan zetten op alleen de mentale gezondheid omdat iemand daar een hulpvraag heeft, dan help je eigenlijk iemand niet op de juiste manier. Het betekent dat we overstijgend moeten kijken naar de hulpvraag van een Amsterdammer. Dan denk je, “nou dat is zo gedaan”, maar elk domein heeft zijn eigen jargon, zijn eigen cultuur, zijn eigen belang, en zijn eigen financieringsstroom. Eigenlijk is ieder domein een soort ander land en je moet elkaars taal en cultuur leren kennen om elkaar goed te begrijpen en samen op te kunnen trekken. Dat is een zoektocht en dat is ingewikkeld op zowel bestuurlijk niveau als op het niveau van de professionals die direct met de Amsterdammers werken.
Wat ik mooi vind is dat we op bezoek gaan bij bepaalde initiatieven om te kijken waar we van kunnen leren en om te begrijpen wat er gebeurt in de praktijk. We waren even geleden bijvoorbeeld op werkbezoek bij W in de Wijk. Dan zie je hoe de medewerkers en vrijwilligers zich enorm inzetten om buurten GGZ vriendelijker te maken. De boodschap is dat iedere Amsterdammer, ongeacht cultuur, sekse of mentale gezondheid een gevoel van toebehoren mag hebben. Om te laten zien hoe ze te werk gingen namen ze ons mee naar Groene Kans in Nieuw-West, waar tientallen buurtbewoners divers in leeftijd, cultuur en achtergrond, heerlijk buiten aan het koken waren om voedselverspilling tegen te gaan. Er ontstonden verbindingen tussen buurtbewoners die elkaar normaal gesproken niet zouden begroeten. Door op deze manier in contact te komen met elkaar binnen de buurt komt er ook ruimte voor mensen die simpelweg last hebben van mentale stress of anders denken en zich misschien wat anders gedragen dan de norm. Ik vond het echt heel mooi om te zien dat onder de bevlogen leiding van welzijns- en zorgprofessionals er een gemeenschap wordt gecreëerd met plek voor iedereen. Dat geeft vleugels aan onze passie voor toegankelijke zorg en ondersteuning dus dat raakt me altijd.
Wij zijn bezig met het opzetten van mentale gezondheidsnetwerken die de hulpvraag van de Amsterdammer domein-overstijgend gaan ondersteunen. Daar is dit jaar een kleine implementatie van gestart in de stadsdelen Zuidoost en Centrum en ik zou het heel mooi vinden als we komend jaar een mooi netwerk hebben staan binnen drie stadsdelen, zodat meer mensen geholpen worden op een domein-overstijgende manier en ze de juiste zorg/ondersteuning krijgen op de juiste plek.
Ik wens het iedereen toe om begrip en empathie te hebben voor de ander die het af en toe even moeilijk heeft. Zelf heb ik het altijd een verrijking gevonden om met mensen om te gaan die anders denken en anders doen of andere keuzes maken, dan ik. Ik zou iedereen deze verrijking gunnen. Dus stel je oordeel even uit, wees nieuwsgierig en compassievol. Wie weet leer je iets nieuws en geef je iemand het gevoel er ook te mogen zijn.
